Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.cookies.html
Data pl v0.2 - by KESS
Dzisiaj jest czwartek, 09 lutego 2023 r. 40 dzień roku
Odwiedzin: Dzisiaj: 1223 Ogólnie: 6934304
Dz
Dz.U.86.6.33
ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z
dnia 24 stycznia 1986 r.
w
sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych.*
(Dz. U. z dnia 1 marca
1986 r.)
Na podstawie art. 11 ust. 2, art. 15 ust. 3, art. 37 ust. 3, art. 40
ust. 7 oraz art. 47 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.
U. Nr 14, poz. 60) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Zajmowanie
pasa drogowego.
§ 1. 1. (1) Zajęcie pasa drogowego na
cele nie związane z budową, modernizacją, utrzymaniem i ochroną dróg wymaga
zezwolenia zarządcy drogi; zezwolenie to dotyczy w szczególności:
1) prowadzenie na obszarze pasa drogowego robót naziemnych,
nadziemnych lub podziemnych,
2) włączenie pasa drogowego lub jego części do placu budowy
prowadzonej poza pasem drogowym,
3) wydzielenia części pasa drogowego do wyłącznego korzystania
przez określonych użytkowników,
3a) (2) umieszczania reklam w pasie drogowym,
4) innych działań, które powodują ograniczenie, zakłócenie lub
zamknięcie ruchu drogowego, a nie wynikają z warunków ruchu drogowego lub stanu
technicznego pasa drogowego.
2. Przepisów
rozporządzenia nie stosuje się do zezwoleń na organizowanie zawodów sportowych,
rajdów, wyścigów, manifestacji i zgromadzeń.
§ 2. 1. (3) Wniosek w sprawie wydania
zezwolenia na zajęcie odcinka pasa drogowego należy złożyć zarządcy drogi co
najmniej z 3-miesięcznym wyprzedzeniem.
2. Wniosek
powinien zawierać nazwę jednostki, cel, lokalizacje, powierzchnię oraz
planowany okres zajęcia odcinka pasa drogowego. Do wniosku należy dołączyć plan
sytuacyjny odcinka pasa z podaniem jego wymiarów.
§ 3. (4)Zarządca drogi przed
udzieleniem zezwolenia wydaje opinię w sprawie planowanego zajęcia pasa
drogowego, w której określa warunki i terminy zajęcia pasa.
§ 4. (5) 1. Zajmujący pas drogowy po
otrzymaniu opinii, o której mowa w § 3, jest obowiązany na miesiąc przed
planowanym zajęciem pasa przedstawić zarządcy drogi:
1) projekt sposobu zabezpieczenia terenu pasa drogowego zgodnie z
wymogami bezpieczeństwa ruchu drogowego,
2) projekt organizacji ruchu drogowego w rejonie przewidywanego
zajęcia pasa,
3) plan sytuacyjny pasa drogowego przewidywanego do zajęcia oraz
harmonogram robót umożliwiający ich wykonanie w określonym terminie.
2. (6)
Projekty, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, powinny być zatwierdzone przez
właściwy dla danej drogi organ zarządzający ruchem, po uzgodnieniu z właściwym
zarządcą drogi.
§ 5. 1. (7) Zarządca drogi po
otrzymaniu dokumentów wymienionych w § 4 ust. 1 wydaje zezwolenie na zajęcie
pasa drogowego.
2. Zezwolenie,
o którym mowa w ust. 1, powinno określać:
1) nazwę jednostki zajmującej odcinek pasa drogowego, cel zajęcia i
wielkość powierzchni zajmowanego odcinka pasa,
2) sposób zabezpieczenia zajmowanego odcinka pasa zgodnie z
dokumentami, o których mowa w § 4 ust 1,
3) okres zajęcia odcinka pasa drogowego,
4) warunki przywrócenia pasa drogowego do poprzedniego stanu
użyteczności,
5) warunki usuwania wad technicznych robót wykonanych w pasie
drogowym,
6) wysokość opłaty za zajęcie pasa drogowego oraz termin jej
uiszczenia.
§ 6. Przepisy § 2-5 stosuje się odpowiednio do
wniosków dotyczących umieszczania w pasie drogowym urządzeń nie związanych z
funkcjonowaniem drogi.
§ 7. 1. Zajmujący pas drogowy jest obowiązany
powiadomić zarząd drogi o zakończeniu robót i przywróceniu zajmowanego odcinka
pasa do poprzedniego stanu użyteczności.
2. Zarząd
drogi dokonuje komisyjnego odbioru zajmowanego odcinka pasa drogowego.
orzeczenia sądów
§ 8. (8)1. (9) Za
zajęcie pasa drogowego zarządca drogi pobiera opłatę w wysokości odpowiadającej
iloczynowi: zajętej powierzchni m2, stawki opłaty za 1 m2
i liczby dni zajęcia pasa, określonej w zezwoleniu.
2. (10)
Dla dróg krajowych i wojewódzkich ustala się stawkę opłaty w wysokości 0,80 zł
za każdy dzień zajęcia 1 m2 pasa drogowego.
3. (11)
Dla dróg powiatowych i gminnych ustala się stawkę opłaty w wysokości 0,40 zł za
każdy dzień zajęcia 1 m2 pasa drogowego.
4. (12)
Stawki określone w ust. 2 i 3 stosuje się do jezdni, torowisk i ciągów
pieszych. Do pozostałych elementów pasa drogowego stosuje się stawki
zmniejszone o połowę.
5. (13)
W razie zajęcia jezdni drogi krajowej, wojewódzkiej, powiatowej lub gminnej
opłata, o której mowa w ust. 1, ulega podwyższeniu o ryczałt za utrudnienia w
ruchu.
6. (14)
Ustala się ryczałt za każdy dzień utrudnień w ruchu drogowym spowodowanych:
1) zajęciem powyżej 20% szerokości jezdni - w wysokości 100 zł,
2) całkowitym zajęciem jezdni - w wysokości 200 zł.
7. (15)
Opłaty, o których mowa w ust. 1-6, pobiera się również za nie wymagające
zezwolenia zajęcie pasa drogowego w razie awarii urządzeń nie związanych z
obsługą ruchu drogowego.
8. (16)
(skreślony).
9. (17)
Za zajęcie pasa drogowego, na prawach wyłączności, pod parkingi pobiera się
opłaty wymienione w ust. 2-4, zmniejszone o 85%.
§ 8a.(18) (skreślony).
orzeczenia sądów
§ 9. 1. Jeżeli w ciągu roku od udostępnienia dla
ruchu uprzednio zajętego odcinka pasa drogowego ujawnią się wady techniczne
spowodowane nieprawidłowym wykonaniem robót, zarząd drogi powiadamia o tym
zajmującego pas drogowy oraz określa termin usunięcia wad.
2. W
razie zwłoki w usunięciu wad zarząd drogi może wykonać niezbędne roboty na
koszt zajmującego pas drogowy.
§ 10. (19)1. (20)
Za umieszczenie w pasie drogowym urządzeń i obiektów (części urządzeń lub
obiektów) nie związanych z funkcjonowaniem dróg, z wyjątkiem umieszczonych w
pasie drogowym obiektów handlowych i usługowych oraz reklam, o których mowa w §
10a ust. 1, zarządca drogi pobiera jednorazową opłatę.
2. Opłata
jednorazowa, o której mowa w ust. 1, za 1 m2 powierzchni pasa
drogowego zajętego przez rzut poziomy urządzenia wynosi:
1) w pasie drogowym poza obszarem zabudowanym, z zastrzeżeniem pkt
3 - 8 zł,
2) w pasie drogowym w obszarze zabudowanym, z zastrzeżeniem pkt 3 -
16 zł,
3) na obiekcie mostowym - 160 zł.
3. Za
umieszczenie w pasie drogowym urządzenia o powierzchni rzutu poziomego
mniejszej niż 1m2 pobiera się opłatę jednorazową jak w ust. 2.
4. (21)
Nie pobiera się opłat jednorazowych za urządzenia istniejące lub których budowę
rozpoczęto przed dniem wejścia w życie rozporządzenia.
§ 10a.(22) 1. (23) Za
umieszczenie w pasie drogowym obiektów handlowych i usługowych oraz reklam, z
wyjątkiem przypadków określonych w art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985
r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z
1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332,
z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627, z 1997 r. Nr 6, poz. 31,
Nr 80, poz. 497, Nr 106, poz. 677 i Nr 123, poz. 780 oraz z 1998 r. Nr 106,
poz. 668 i Nr 162, poz. 1126), zarządca drogi pobiera opłatę odpowiadającą
iloczynowi powierzchni pasa drogowego zajętego przez obiekt handlowy lub usługowy
albo powierzchni reklamy, liczby dni zajęcia pasa drogowego określonych w
zezwoleniu oraz stawki opłat.
2. (24)
(skreślony).
3. (25)
Stawka opłaty za 1 m2 powierzchni pasa drogowego zajętego przez rzut
poziomy obiektu handlowego lub usługowego oraz opłaty za 1 m2
powierzchni reklamy wynosi za każdy dzień zajęcia pasa:
Stawki opłat w złotych
obiekty handlowe i usługowe
obszar zabudowany - miejscowości
Lp
Rodzaj dróg
Obszar nie zabudowany
Powyżej 500 tys. mieszkańców
Powyżej 100 tys. do 500 tys. mieszkańców
Powyżej 40 tys. do 100 tys. mieszkańców
Poniżej 40 tys. mieszkańców
Reklamy na obszarze zabudowanym
1
2
3
4
5
6
7
8
1
Autostrady i drogi ekspresowe
0,50
0,80
0,70
0,60
0,50
1,90
2
Drogi krajowe
0,40
0,70
0,60
0,50
0,40
1,50
3
Drogi wojewódzkie
0,20
0,40
0,30
0,25
0,20
1,10
4
Drogi powiatowe
0,10
0,25
0,20
0,15
0,10
0,90
5
Drogi gminne
0,05
0,15
0,10
0,08
0,05
0,60
4. (26)
Za umieszczenie obiektu handlowego lub reklamy w pasie drogowym drogi
przebiegającej przez centrum miasta można pobrać opłaty podwyższone o 100%, a w
strefie przyległej do centrum - o 50%. Granice stref określa zarząd miasta.
5. (27)
W przypadku umieszczenia w pasie drogowym tablic z hasłami propagującymi
bezpieczeństwo ruchu drogowego, o treści i formie określonej przez zarządcę
drogi w porozumieniu z właściwym miejscowo komendantem wojewódzkim Policji,
oraz pod warunkiem, że treści reklamowe inne niż dotyczące bezpieczeństwa ruchu
zajmują mniej niż 10% powierzchni tablicy, ustala się stawkę opłaty 0.
orzeczenia sądów
§ 10b(28) (uchylony).
§ 11. (29)1. Za zajęcie pasa
drogowego bez zezwolenia zarządca drogi pobiera karę pieniężną w wysokości
dziesięciokrotnej opłaty, naliczanej na podstawie § 8 ust. 1, 2 i 3, podwyższonej
o ryczałt za utrudnienia w ruchu ustalony na podstawie § 8 ust. 6.
2. Za
umieszczenie w pasie drogowym bez zezwolenia zarządcy drogi urządzenia nie
związanego z funkcjonowaniem drogi, z wyjątkiem reklam i obiektów handlowych
lub usługowych, zarządca drogi pobiera karę pieniężną w wysokości
dziesięciokrotnej opłaty naliczanej na podstawie § 10.
3. Za
umieszczenie w pasie drogowym bez zezwolenia zarządcy drogi reklamy i obiektu
handlowego lub usługowego zarządca drogi pobiera karę pieniężną w wysokości
dziesięciokrotnej opłaty naliczanej na podstawie § 10a.
4. Przez
zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia rozumie się: samowolne zajęcie pasa,
przekroczenie terminu zajęcia lub zajęcie większej powierzchni niż określona w
zezwoleniu.
orzeczenia sądów
§ 12. (30)1. W razie zmiany
warunków określonych w zezwoleniu na zajęcie odcinka pasa lub cofnięcia
zezwolenia przez zarządcę drogi z winy tego zarządcy lub z powodów dających się
przewidzieć w chwili udzielania zezwolenia, poszkodowany może wystąpić o odszkodowanie
za wynikłe w związku z tym szkody.
2. Roszczenia
o odszkodowanie za szkody poniesione w związku ze zmianą warunków określonych w
zezwoleniu lub jego cofnięciem zgłasza się na piśmie do zarządcy drogi, który
wydał zezwolenie, w ciągu 14 dni od dnia otrzymania wiadomości o zmianie lub
cofnięciu zezwolenia. Zgłoszenie powinno zawierać niezbędne informacje
uzasadniające wysokość odszkodowania.
3. Zarządca
drogi uzgadnia z poszkodowanym wysokość odszkodowania i wypłaca je w terminie
14 dni od dnia ustalenia jego wysokości.
4. W
razie uznania przez zarządcę drogi roszczenia za nieuzasadnione lub niemożności
uzgodnienia wysokości odszkodowania, poszkodowany może dochodzić odszkodowania
w drodze postępowania arbitrażowego lub sądowego.
Rozdział 2
Zasady
sadzenia, utrzymywania oraz usuwania drzew i krzewów w pasie drogowym.
§ 13. 1. Sadzenie, utrzymywanie i usuwanie drzew
i krzewów w pasie drogowym należy do zarządu drogi.
2. Usuwania
z drzew gałęzi zagrażających liniom energetycznym i telekomunikacyjnym dokonują
właściwe jednostki organizacyjne do spraw energetycznych i telekomunikacyjnych,
po powiadomieniu zarządu drogi.
§ 14. 1. (31) Sadzenie drzew i
krzewów w pasie drogowym odbywa się na podstawie wieloletnich planów zadrzewień
dróg publicznych, uzgodnionych z właściwymi zarządami gmin.
2. Gatunki
drzew i krzewów przeznaczonych do zadrzewienia dróg publicznych powinny być
dostosowane do miejscowych warunków glebowych, klimatycznych i krajobrazowych
oraz warunków ruchu drogowego.
§ 15. Utrzymywanie drzew i krzewów polega na
zabiegach pielęgnacyjnych oraz uzupełnianiu zadrzewień i zakrzewień, które
uległy zniszczeniu lub uschnięciu.
§ 16. 1. Usuwanie drzew i krzewów z pasa
drogowego odbywa się na podstawie planu wyrębu.
2. Planem
wyrębu powinny być objęte drzewa i krzewy:
1) zagrażające bezpieczeństwu ruchu na drodze, jeżeli inne środki,
np. przycięcie korony drzewa, okażą się niewystarczające,
2) uniemożliwiające modernizację drogi i obiektów mostowych,
3) obumarłe lub znajdujące się w stanie prowadzącym do ich
uschnięcia.
3. Zadrzewienia
zagrażające bezpieczeństwu ruchu na drodze stanowią drzewa i krzewy:
1) ograniczające widoczność użytkownikom dróg na odległość
mniejszą, niż przewiduje normatyw techniczny projektowania dróg, w
szczególności po wewnętrznej stronie łuków i na skrzyżowaniach dróg,
2) rosnące w odległości mniejszej niż 2,5 m od krawędzi jezdni,
3) tworzące łącznie z konarami i liśćmi prześwit mniejszy niż 4,5 m
w pionie i mniejszy niż szerokość jezdni powiększony o 1 m po obu stronach
jezdni w poziomie.
§ 17. 1. (32) Plan wyrębu drzew w
pasie drogowym sporządza zarząd drogi w uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem
przyrody oraz z właściwym zarządem gminy, który w razie uznania konieczności
usunięcia określonych drzew wyda na to zezwolenie.
2. Plan
wyrębu drzew w pasie drogowym powinien określać:
1) nazwę odcinka pasa drogowego, na którym przewiduje się wyrąb
drzew,
2) gatunek, liczbę, średnicę drzew mierzoną na wysokości 1,3 m od
ziemi oraz masę pozyskanego drewna w m3,
3) klasyfikację drewna (użytkowe, opałowe),
4) zarząd drogi uprawniony do wyrębu drzew.
orzeczenia sądów
§ 18. Przepisów § 16 i 17 nie stosuje się do drzew,
które na skutek nieprzewidzianych, nagłych oddziaływań atmosferycznych,
hydrologicznych lub utraty stateczności gruntu zagrażają bezpieczeństwu ruchu
na drodze.
Rozdział 3
Udział
jednostek gospodarki uspołecznionej w kosztach budowy, modernizacji oraz
utrzymania dróg publicznych.
§ 19. Wysokość udziału w kosztach budowy lub
modernizacji drogi i termin jego przekazania określa umowa pomiędzy zarządem
drogi jako inwestorem a jednostką gospodarki uspołecznionej. Udział ten
powinien stanowić taką część całości kosztów budowy lub modernizacji drogi, w
jakiej obciążenie ruchem drogowym wywołane działalnością tej jednostki będzie
uczestniczyć w prognozowanym ogólnym obciążeniu drogi.
§ 20. Udział w kosztach utrzymania dróg jest
zryczałtowany. Wysokość ryczałtu ustala corocznie zarząd drogi na podstawie
planowanych średnich kosztów utrzymania 1 km drogi danej kategorii,
proporcjonalnie do udziału w obciążeniu ruchem drogowym danego odcinka drogi,
wywołanego działalnością jednostki uspołecznionej.
§ 21. 1. Obciążenie ruchem drogowym
poszczególnych odcinków dróg, wywołane działalnością jednostki gospodarki
uspołecznionej ustala zarząd drogi na podstawie pomiarów ruchu.
2. Przy
określaniu obciążenia ruchem drogowym, wywołanego działalnością jednostki
gospodarki uspołecznionej, uwzględnia się ruch pojazdów własnych jednostki oraz
innych pojazdów dokonujących przewozów w związku z działalnością tej jednostki.
Rozdział 4
Świadczenia
na rzecz utrzymania dróg publicznych.
§ 22. 1. Do wykonania świadczeń na rzecz
utrzymania dróg wzywa wyznaczone jednostki zarząd drogi.
2. W
razie powstania zatoru drogowego w wyniku katastrofy lub wypadku drogowego oraz
pozostawienia na drodze pojazdu utrudniającego ruch lub zagrażającego
bezpieczeństwu ruchu drogowego, do wykonania świadczeń może wzywać również
właściwy urząd spraw wewnętrznych, powiadamiając zarząd drogi.
3. Wezwanie,
o którym mowa w ust. 1, powinno określać:
1) podstawę prawną powołania do świadczeń rzeczowych,
2) nazwę jednostki gospodarki uspołecznionej wzywanej do świadczeń,
3) rodzaj świadczenia,
4) rodzaj i liczbę pojazdów i sprzętu budowlanego wraz z obsługą, za
których pomocą świadczenie ma być wykonane,
5) miejsce, datę i godzinę dostarczenia pojazdów i sprzętu
budowlanego oraz miejsce (obszar) wykonania świadczenia,
6) przypuszczalny czas trwania świadczenia.
4. Pisemne
wezwanie powinno być przekazane w terminie umożliwiającym przygotowanie i
dostarczenie pojazdów lub sprzętu budowlanego do miejsca wskazanego w wezwaniu.
W razie gdy zwłoka zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego lub interesowi
publicznemu, wezwanie może być przekazane telefonicznie lub telegraficznie.
§ 23. Obowiązek świadczeń nie dotyczy:
1) jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony
Narodowej,
2) organów i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych, z wyjątkiem przedsiębiorstw podległych temu Ministrowi,
3) zakładów społecznych służby zdrowia,
4) jednostek organizacyjnych więziennictwa.
§ 24. Zarząd drogi wypłaca jednostce gospodarki
uspołecznionej wezwanej do obowiązku świadczeń na rzecz dróg wynagrodzenie:
1) za najem środków transportowych i usługi przewozowe świadczone
przez przewoźników publicznych - według cen urzędowych,
2) za najem środków transportowych i usługi przewozowe świadczone
przez jednostki nie będące przewoźnikami publicznymi oraz za najem sprzętu
budowlanego - według cen umownych.
§ 25. 1. Jednostki wezwane do świadczeń na rzecz
dróg zaopatrują się w paliwa w ramach własnych limitów zakupu paliw
silnikowych.
2. W wypadkach
gdy rozmiary zużycia paliw, związane z realizacją świadczeń na rzecz dróg,
stwarzają zagrożenie realizacji planowych zadań jednostki, może ona wystąpić do
okręgowej dyrekcji Centrali Produktów Naftowych o przyznanie dodatkowego limitu
zakupu paliw silnikowych, z zaliczeniem w ciężar rezerwy będącej w dyspozycji
Centrali Produktów Naftowych.
§ 26. 1. Roszczenia o odszkodowanie z tytułu
uszkodzenia, zniszczenia albo utraty dostarczonego pojazdu lub sprzętu, które
nastąpiło bez winy posiadacza albo obsługującego pojazd lub sprzęt w związku z
wykonywaniem świadczeń, jednostka wykonująca świadczenia zgłasza zarządowi
drogi na piśmie w ciągu 14 dni od dnia powstania szkody.
2. Zarząd
drogi uzgadnia z jednostką występującą z roszczeniem wysokość odszkodowania i
wypłaca je w terminie 14 dni od dnia ustalenia jego wysokości.
3. Wysokość
odszkodowania zmniejsza się o kwotę przyznanego poszkodowanemu odszkodowania z
tytułu ubezpieczenia.
§ 27. W razie uznania roszczenia za nieuzasadnione
lub niemożności uzgodnienia wysokości odszkodowania, jednostka występująca z
roszczeniem może dochodzić odszkodowania w drodze postępowania arbitrażowego.
Rozdział 5
Zasady
zarządzania i finansowania oraz oznakowania dróg wewnętrznych.
§ 28. 1. Budowa, utrzymanie, zarządzanie i
oznakowanie dróg wewnętrznych należy do zarządcy terenu.
2. Finansowanie
zadań, o których mowa w ust. 1, z wyjątkiem budowy dróg wewnętrznych w
osiedlach mieszkaniowych, odbywa się ze środków zarządcy terenu.
3. Budowa,
utrzymanie i oznakowanie skrzyżowań dróg wewnętrznych z drogami publicznymi
oraz urządzeń bezpieczeństwa i organizacji ruchu związanych z funkcjonowaniem
skrzyżowań należy do zarządu drogi publicznej.
4. Finansowanie
budowy dróg wewnętrznych w osiedlach mieszkaniowych regulują odrębne przepisy.
§ 29. 1. Do oznakowania dróg wewnętrznych są
stosowane tablice:
1) wskazujące początek lub koniec drogi wewnętrznej,
2) porządkowe, ustalające zakazy, nakazy, ostrzeżenia lub
zawierające informacje.
2. Organy
administracji państwowej właściwe w sprawach zarządzania ruchem na drogach
publicznych udzielają pomocy i doradztwa zarządcom terenu w sprawach
oznakowania dróg wewnętrznych.
§ 30. 1. Początek drogi wewnętrznej oznacza się
tablicą "droga wewnętrzna", na której podaje się nazwę zarządcy
terenu.
2. Koniec
drogi wewnętrznej oznacza się taką samą tablicą, przekreśloną czerwoną linią.
3. Tablice,
o których mowa w ust. 1 i 2, mają kształt prostokąta o wymiarach 100 X 40 cm,
przy czym bok dłuższy stanowi krawędź poziomą.
§ 31. 1. Na tablicach porządkowych stosuje się
takie same symbole znaków pionowych oraz takie same zasady ich umieszczania jak
na drogach publicznych. Informacje uściślające treść znaku drogowego,
umieszczane na tablicy porządkowej, stanowią integralną część znaku.
2. Podane
na tablicach znaki zakazu lub nakazu obowiązują:
1) od miejsca ustawienia tablicy porządkowej do skrzyżowania z inną
drogą o nawierzchni twardej lub do tablicy porządkowej zawierającej odwołanie
nakazu lub zakazu,
2) na całym terenie, w razie umieszczenia tablicy porządkowej
łącznie z tablicą "droga wewnętrzna".
3. Tablice
porządkowe mają kształ prostokąta o wymiarach 70 X 50 cm, przy czym bok dłuższy
stanowi krawędź pionową. Symbole znaków umieszczane na tablicach porządkowych
mają wymiary:
1) trójkątne - długość boku 40 cm,
2) okrągłe - średnicę 35 cm,
3) kwadratowe - długość boku - 35 cm.
§ 32. Płaszczyzna czołowa tablic, o których mowa w §
31, ma barwę białą, a płaszczyzna tylna, z wyjątkiem tablicy wskazującej koniec
drogi wewnętrznej, barwę czarną. Wszystkie napisy mają barwę czarną.
§ 33. 1. Tablice porządkowe oraz tablicę
wskazującą początek drogi wewnętrznej należy umieszczać po prawej stronie
drogi, której dotyczą, z wyjątkiem tablicy ze znakiem "parking",
którą umieszcza się na początku miejsca postoju.
2. Tablicę
wskazującą koniec drogi wewnętrznej umieszcza się na odwrocie tablicy : "droga
wewnętrzna" i wówczas znajduje się ona po lewej stronie drogi.
3. Odległość
dolnej krawędzi tablicy porządkowej od poziomu chodnika lub gruntu powinna wynosić
co najmniej 2,2 - 2,5 m.
4. Najmniejsza
odległość krawędzi bocznej tablicy porządkowej od krawędzi jezdni powinna wynosić
co najmniej 0,5 m, a największa nie powinna przekraczać 2 m.
§ 34. 1. Znaki na jezdni lub na chodnikach
stosuje się tylko do oznaczania miejsc postoju pojazdów. Oznakowanie miejsc
postoju na chodnikach powinno zapewniać pozostawienie dla ruchu pieszego
szerokości chodnika nie mniejszej niż 1,5 m.
2. Białymi
liniami o szerokości 10 cm oznakowuje się:
1) granice powierzchni przeznaczonej na postój,
2) stanowiska postojowe.
§ 35. 1. Na drogach wewnętrznych ruch pojazdów
jest podporządkowany ruchowi pieszemu. Kierujący pojazdem jest obowiązany
zachować szczególną ostrożność i ustępować pierwszeństwa pieszym.
2. Pieszy
poruszający się po drogach wewnętrznych jest obowiązany zachować ostrożność, a
zwłaszcza nie wchodzić na jezdnię bezpośrednio przed nadjeżdżającym pojazdem
oraz spoza pojazdu lub innej przeszkody ograniczającej widoczność.
§ 36. Na drogach wewnętrznych zabrania się:
1) utrzymywania silnika na obrotach w czasie postoju pojazdu przez
okres przekraczający 1 minutę,
2) parkowania w taki sposób, aby tył pojazdu był skierowany w
stronę okien budynku, chyba że tablice porządkowe wskazują inaczej.
§ 37. 1. Na drogach wewnętrznych znak
"zakaz ruchu w obu kierunkach" nie dotyczy:
1) (33) pojazdów Policji i służb miejskich w czasie
wykonywania obowiązków służbowych,
2) rowerzystów,
3) pojazdów wymienionych na tablicy porządkowej,
4) pojazdów w wypadkach szczególnych, np. przewiezienie chorego,
przeprowadzka itp.
2. Inwalidzi
posiadający uprawnienia do kierowania wózkiem inwalidzkim lub pojazdem
samochodowym albo kierowcy przewożący inwalidów mających trudności w poruszaniu
się mogą nie stosować się do znaków drogowych w zakresie ustalonym przepisami o
ruchu drogowym.
Rozdział 6
Przepisy
końcowe.
§ 38. Traci moc uchwała nr 20 Prezydium Rządu z dnia
7 stycznia 1955 r. w sprawie robót na ulicach oraz placach i zieleńcach
publicznych w miastach (Monitor Polski Nr 17, poz. 175).
§ 39. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem
ogłoszenia.