Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.cookies.html
Data pl v0.2 - by KESS
Dzisiaj jest czwartek, 09 lutego 2023 r. 40 dzień roku
Odwiedzin: Dzisiaj: 1246 Ogólnie: 6934327
Dz
Dz.U.00.71.838
USTAWA
z
dnia 21 marca 1985 r.
o
drogach publicznych.
(tekst jednolity)
Rozdział
1
Przepisy
ogólne.
Art. 1. Drogą publiczną jest droga zaliczona na
podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać
każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w
tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.
orzeczenia sądów
Art. 2. 1. Drogi publiczne ze względu na funkcje
w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie:
1) drogi krajowe,
2) drogi wojewódzkie,
3) drogi powiatowe,
4) drogi gminne.
2. Ulice
leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1 należą do tej samej kategorii co te
drogi.
3. Drogi
publiczne ze względów funkcjonalno-technicznych dzielą się na klasy określone w
warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi i ich usytuowanie.
orzeczenia sądów
Art. 2a. 1. Drogi krajowe stanowią własność
Skarbu Państwa.
2. Drogi
wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa,
powiatu lub gminy.
Art. 3. Drogi publiczne ze względu na stopień
dostępności i obsługi przyległego terenu dzielą się na:
1) drogi ogólnodostępne,
2) drogi ekspresowe,
3) autostrady.
Art. 4. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) droga lub pas drogowy - wydzielony pas terenu, przeznaczony do
ruchu lub postoju pojazdów oraz do ruchu pieszych, wraz z leżącymi w jego ciągu
obiektami inżynierskimi, placami, zatokami postojowymi oraz znajdującymi się w
wydzielonym pasie terenu chodnikami, ścieżkami rowerowymi, drogami zbiorczymi,
drzewami i krzewami oraz urządzeniami technicznymi związanymi z prowadzeniem i
zabezpieczeniem ruchu,
2) ulica - drogę na terenach zabudowy miast i wsi, łącznie z
torowiskiem pojazdów szynowych komunikacji miejskiej, wydzieloną liniami
rozgraniczającymi, która jest przeznaczona do obsługi bezpośredniego otoczenia
oraz umieszczania urządzeń technicznych nie związanych z ruchem pojazdów lub
pieszych,
3) jezdnia - część drogi przeznaczoną do ruchu pojazdów,
4) korona drogi - jezdnię z poboczami, zatokami autobusowymi, a
przy drogach dwujezdniowych - również z pasami awaryjnego postoju i pasem
dzielącym jezdnie,
5) droga ekspresowa - drogę przeznaczoną wyłącznie dla ruchu
pojazdów samochodowych i nie obsługującą przyległego terenu:
a) wyposażoną w jedną lub dwie jezdnie,
b) posiadającą wielopoziomowe skrzyżowania z przecinającymi ją innymi
drogami komunikacji, z dopuszczeniem wyjątkowo jednopoziomowych skrzyżowań z
drogami publicznymi,
c) wyposażoną w urządzenia obsługi podróżnych, pojazdów i przesyłek,
przeznaczone wyłącznie dla użytkowników drogi,
6) autostrada - drogę przeznaczoną wyłącznie dla ruchu pojazdów
samochodowych i nie obsługującą przyległego terenu:
a) wyposażoną przynajmniej w dwie trwale rozdzielone,
jednokierunkowe jezdnie,
b) posiadającą wielopoziomowe skrzyżowania ze wszystkimi
przecinającymi ją drogami komunikacji,
c) wyposażoną w urządzenia obsługi podróżnych, pojazdów i przesyłek,
przeznaczone wyłącznie dla użytkowników autostrady,
7) obiekt mostowy - most, wiadukt, estakadę, tunel, kładkę dla
pieszych, przejście podziemne i przepust,
8) budowa drogi - wykonywanie nowego połączenia drogowego między
określonymi miejscami lub miejscowościami,
9) modernizacja drogi - wykonywanie robót, w których wyniku
następuje podwyższenie parametrów technicznych i eksploatacyjnych istniejącej
drogi,
10) utrzymanie drogi - wykonywanie robót remontowych,
przywracających jej pierwotny stan, oraz robót konserwacyjnych, porządkowych i
innych, zmierzających do zwiększenia bezpieczeństwa i wygody ruchu, w tym także
odśnieżanie i zwalczanie śliskości zimowej,
11) ochrona drogi - działanie mające na celu niedopuszczenie do
przedwczesnego zniszczenia drogi oraz niewłaściwego jej użytkowania,
12) (skreślony).
orzeczenia sądów
Art. 4a. Rada Ministrów ustali, w drodze
rozporządzenia, sieć autostrad, dróg ekspresowych oraz dróg o znaczeniu
obronnym.
akty wykonawcze
Art. 5. 1. Do dróg krajowych zalicza się:
1) autostrady i drogi ekspresowe oraz drogi leżące w ich ciągach do
czasu wybudowania autostrad i dróg ekspresowych,
2) drogi międzynarodowe,
3) drogi stanowiące inne połączenia zapewniające spójność sieci
dróg krajowych,
4) drogi dojazdowe do ogólnodostępnych przejść granicznych
obsługujących ruch osobowy i towarowy bez ograniczeń ciężaru całkowitego
pojazdów (zespołu pojazdów) lub wyłącznie ruch towarowy bez ograniczeń ciężaru
całkowitego pojazdów (zespołu pojazdów),
5) drogi alternatywne dla autostrad płatnych,
6) drogi stanowiące ciągi obwodnicowe dużych aglomeracji miejskich,
7) drogi o znaczeniu obronnym.
2. Zaliczenie
do kategorii dróg krajowych następuje w drodze rozporządzenia Rady Ministrów na
wniosek ministra właściwego do spraw transportu, przedłożony w porozumieniu z
ministrami właściwymi do spraw administracji publicznej, spraw wewnętrznych
oraz obrony narodowej po zasięgnięciu opinii właściwych sejmików województw.
3. (1)
Przebieg dróg krajowych ustala, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do
spraw transportu po zasięgnięciu opinii właściwych zarządów województw, a w
miastach na prawach powiatu - właściwych prezydentów miast.
akty wykonawcze
Art. 6. 1. Do dróg wojewódzkich zalicza się
drogi inne niż określone w art. 5 ust. 1, stanowiące połączenia między
miastami, mające znaczenie dla województwa, i drogi o znaczeniu obronnym nie
zaliczone do dróg krajowych.
2. Zaliczenie
do kategorii dróg wojewódzkich następuje w drodze uchwały sejmiku województwa w
porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw transportu oraz obrony narodowej.
3. (2)
Przebieg dróg wojewódzkich ustala sejmik województwa w planie regionalnym po
zasięgnięciu opinii zarządów powiatów, na obszarze których przebiega droga, a w
miastach na prawach powiatu - opinii prezydentów miast.
Art. 6a. 1. Do dróg powiatowych zalicza się
drogi inne niż określone w art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 1, stanowiące połączenia
miast będących siedzibami powiatów z siedzibami gmin i siedzib gmin między
sobą.
2. (3)
Zaliczenie do kategorii dróg powiatowych następuje w drodze uchwały rady
powiatu w porozumieniu z marszałkiem województwa po zasięgnięciu opinii wójtów
(burmistrzów, prezydentów miast) gmin, na obszarze których przebiega droga,
oraz po zasięgnięciu opinii zarządów sąsiednich powiatów.
3. (4)
Przebieg dróg powiatowych ustala rada powiatu po zasięgnięciu opinii wójtów
(burmistrzów, prezydentów miast) gmin, na obszarze których przebiega droga.
Art. 7. 1. Do dróg gminnych zalicza się drogi o
znaczeniu lokalnym nie zaliczone do innych kategorii, stanowiące uzupełniającą
sieć dróg służących miejscowym potrzebom, z wyłączeniem dróg wewnętrznych.
2. Zaliczenie
do kategorii dróg gminnych następuje w drodze uchwały rady gminy po
zasięgnięciu opinii właściwego zarządu powiatu.
3. (5)
Przebieg dróg gminnych ustala wójt (burmistrz, prezydent miasta).
orzeczenia sądów
Art. 8. 1. Drogi nie zaliczone do żadnej
kategorii dróg publicznych, w szczególności drogi w osiedlach mieszkaniowych,
dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych, dojazdowe do obiektów użytkowanych
przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, place przed dworcami
kolejowymi, autobusowymi i portami są drogami wewnętrznymi.
2. Budowa,
utrzymanie, zarządzanie i oznakowanie dróg wewnętrznych należy do zarządcy
terenu.
3. Finansowanie
zadań, o których mowa w ust. 2, należy do zarządcy terenu.
4. Budowa,
utrzymanie i oznakowanie skrzyżowań dróg wewnętrznych z drogami publicznymi
oraz urządzeń bezpieczeństwa i organizacji ruchu związanych z funkcjonowaniem
skrzyżowań należy do zarządu drogi publicznej.
orzeczenia sądów
Art. 9. Jeżeli droga niezbędna dla komunikacji
publicznej nie została zaliczona do kategorii dróg wojewódzkich, powiatowych
lub gminnych, zaliczenie do odpowiedniej kategorii może nastąpić w drodze
rozporządzenia ministra właściwego do spraw transportu.
akty wykonawcze
orzeczenia sądów
Art. 10. 1. Organ właściwy do zaliczenia drogi
do odpowiedniej kategorii jest właściwy również do pozbawienia jej tej
kategorii. Pozbawienie drogi dotychczasowej kategorii i zaliczenie jej do innej
kategorii następuje do końca trzeciego kwartału, z mocą od dnia 1 stycznia
następnego roku.
2. Nowo
wybudowany odcinek drogi, w tym także obwodnica miejscowości, staje się drogą
tej samej kategorii, w której ciągu leży.
3. Drogom
publicznym i obiektom mostowym nadaje się numerację.
3a. (6)
Numery dróg, po zaliczeniu ich do kategorii dróg publicznych, nadają
odpowiednio:
1) drogom krajowym i wojewódzkim - Generalny Dyrektor Dróg
Krajowych i Autostrad,
2) drogom powiatowym i gminnym - zarządy województw.
3b. (7)
Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad oraz zarządy województw prowadzą
rejestry nadanych numerów dróg.
4. Dla
poszczególnych kategorii dróg właściwy zarządca drogi prowadzi ewidencję dróg.
5. Minister
właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, sposób numeracji
oraz zakres, treść i sposób prowadzenia ewidencji dróg i obiektów mostowych.
akty wykonawcze
Art. 11. (skreślony).
akty wykonawcze
orzeczenia sądów
Art. 12. (skreślony).
Art. 13. 1. Korzystanie z dróg publicznych może
być uzależnione, w przypadkach określonych w ust. 2, od wniesienia opłat
drogowych.
2. Opłaty
mogą być pobierane za:
1) (skreślony),
1a) (8) przejazdy po autostradach i drogach ekspresowych
budowanych i eksploatowanych albo wyłącznie eksploatowanych jako płatne,
określonych zgodnie z przepisami o autostradach płatnych,
2) przeprawy promowe na drogach publicznych,
3) przejazdy po drogach publicznych pojazdów zarejestrowanych w
kraju lub za granicą, z ładunkiem lub bez ładunku, o masie, naciskach osi lub
wymiarach przekraczających wielkości określone w odrębnych przepisach,
4) parkowanie pojazdów samochodowych na drogach,
5) przejazdy przez obiekty mostowe,
6) wjazd i poruszanie się po drogach strefy śródmiejskiej.
2a. (9)
Za przejazd po drogach publicznych pojazdów, o których mowa w ust. 2 pkt 3, bez
zezwolenia określonego przepisami Prawa o ruchu drogowym lub niezgodnie z
warunkami podanymi w zezwoleniu oraz za nieuiszczenie opłat, o których mowa w
ust. 2 pkt 4, pobiera się kary pieniężne.
2b. (10)
Wysokość kar pieniężnych, o których mowa w ust. 2a, określa załącznik do
ustawy.
3. Od
opłat, o których mowa w ust. 2 pkt 2, 3, 5 i 6, zwolnione są przejazdy
pojazdów:
1) (11) Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencji Wywiadu, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej, pogotowia
ratunkowego, służby więziennej, urzędów celnych i izb celnych, jednostek
organizacyjnych kontroli skarbowej,
2) zarządów dróg albo jednostek, którym powierzono eksploatację
autostrady lub drogi ekspresowej,
3) sił zbrojnych państw obcych, jeżeli umowa międzynarodowa, której
Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi,
4) innych wskazanych przez radę miasta w odniesieniu do dróg strefy
śródmiejskiej.
3a. Minister
właściwy do spraw transportu może w uzasadnionych przypadkach zwolnić z opłat
niektóre przejazdy pojazdów wykonywane w ramach pomocy humanitarnej, medycznej
i ratownictwa lub w przypadku klęsk żywiołowych.
4. (12)
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
wprowadzania opłat, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5, oraz organ właściwy do
ustalania stawek opłat i organ właściwy do ich pobierania, z uwzględnieniem w
szczególności: kategorii pojazdów, czasu parkowania i organizacji ruchu
lokalnego.
5. (13)
Zasady ustalania i pobierania opłat za przejazdy, o których mowa w ust. 2 pkt
1a, regulują przepisy o autostradach płatnych.
akty wykonawcze
orzeczenia sądów
projekty ustaw
Art. 13a. Zadania w zakresie budowy i eksploatacji
autostrad i dróg ekspresowych mogą być realizowane:
1) na zasadach ogólnych określonych w ustawie,
2) na zasadach określonych w przepisach o autostradach płatnych.
Art. 13b. 1. Ustanowienie strefy śródmiejskiej,
o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 6, jest możliwe, jeżeli:
1) strefa nie obejmuje drogi krajowej,
2) istnieje układ dróg wojewódzkich umożliwiających ominięcie
strefy,
3) strefa obsługiwana jest przez lokalny transport zbiorowy,
4) zapewniony jest system parkingów,
5) sposób pobierania opłat nie utrudnia ruchu i nie powoduje
zagrożeń w ruchu.
2. Organem
właściwym do ustanowienia strefy śródmiejskiej jest rada gminy.
3. Rada
gminy, ustanawiając strefę śródmiejską, określa:
1) granice strefy,
2) wysokość opłaty,
3) przejazdy pojazdów zwolnionych z opłaty,
4) przejazdy pojazdów, od których pobierane są opłaty obniżone,
5) tryb pobierania opłaty.
4. Opłata,
o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 6, stanowi dochód gminy.
5. Minister
właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady ustalania przez radę gminy strefy śródmiejskiej. W szczególności w
rozporządzeniu określa się warunki i sposób ustalania granic strefy, tryb i
zakres opiniowania projektu ustanawiania strefy śródmiejskiej przez organy
zarządzające drogami i ruchem na drogach oraz wymagania odnośnie do sposobu
pobierania opłat.
Art. 14. (skreślony).
Art. 15. 1. Podmioty prowadzące działalność
gospodarczą są obowiązane do udziału w kosztach budowy, modernizacji oraz
utrzymania dróg, jeżeli użytkowanie tych dróg jest związane bezpośrednio z
potrzebami tych podmiotów.
2. Udział
podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w kosztach utrzymania dróg
następuje w wypadku, gdy obciążenie ruchem drogowym, wywołanym działalnością
tego podmiotu, przekracza 20% ogólnego obciążenia drogi.
3. Rada
Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady udziału
podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w kosztach, o których mowa w
ust. 1 i 2.
akty wykonawcze
Art. 16. Realizacja oraz koszty budowy lub
modernizacji dróg, spowodowane inwestycją niedrogową, należą do inwestora tego
przedsięwzięcia.
Rozdział 1a
(skreślony).
Rozdział
2
Administracja
drogowa.
Art. 17.(14) 1. Do zakresu działania
ministra właściwego do spraw transportu należy:
1) określanie kierunków rozwoju sieci drogowej,
2) wydawanie przepisów techniczno-budowlanych dotyczących dróg i
obiektów mostowych,
3) koordynacja działań w zakresie przygotowania dróg na potrzeby
obrony państwa,
4) koordynacja działań na rzecz rozwiązywania problemów klęsk
żywiołowych w zakresie dróg publicznych,
5) gromadzenie danych i sporządzanie informacji o sieci dróg
publicznych,
6) sprawowanie nadzoru nad Generalnym Dyrektorem Dróg Krajowych i
Autostrad.
2. Minister
właściwy do spraw transportu w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej
określa, w drodze rozporządzenia, sposób koordynacji działań, o których mowa w
ust. 1 pkt 3, uwzględniając w szczególności konieczność zapewnienia sprawnego
współdziałania właściwych organów i instytucji w tym zakresie.
akty wykonawcze
Art. 18.(15) 1. Centralnym organem
administracji rządowej właściwym w sprawach dróg krajowych jest Generalny
Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, do którego należy:
1) wykonywanie zadań zarządcy dróg krajowych,
2) realizacja budżetu państwa w zakresie dróg krajowych.
2. Do
Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad należy również:
1) współudział w realizacji polityki transportowej w zakresie dróg,
2) nadzór nad przygotowaniem infrastruktury drogowej na potrzeby
obrony państwa,
3) wydawanie zezwoleń na jednorazowy przejazd w określonym czasie i
po ustalonej trasie pojazdów, których masa, nacisk osi lub wymiary z ładunkiem
lub bez ładunku są większe od dopuszczalnych, określonych dla danej drogi w
przepisach o warunkach technicznych pojazdów,
4) współpraca z administracjami drogowymi innych państw i
organizacjami międzynarodowymi,
5) współpraca z organami samorządu terytorialnego w zakresie
rozbudowy i utrzymania infrastruktury drogowej,
6) zarządzanie ruchem na drogach krajowych,
7) wykonywanie zadań związanych z przygotowywaniem i koordynowaniem
budowy i eksploatacji albo wyłącznie eksploatacji, autostrad płatnych, w tym:
a) (16) prowadzenie prac studialnych dotyczących
autostrad płatnych, przygotowywanie dokumentów wymaganych w postępowaniu w
sprawie oceny oddziaływania na środowisko - na etapie wydania decyzji o
ustaleniu lokalizacji autostrady, o którym mowa w przepisach o ochronie
środowiska,
b) współpraca z organami właściwymi w sprawach zagospodarowania
przestrzennego, obrony narodowej, geodezji i gospodarki gruntami, ewidencji gruntów
i budynków, scalania i wymiany gruntów, melioracji wodnych, ochrony gruntów
rolnych i leśnych, ochrony środowiska oraz ochrony zabytków,
c) nabywanie, w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa, nieruchomości pod
autostrady i gospodarowanie nimi w ramach posiadanego prawa do nieruchomości,
d) opracowywanie projektów kryteriów oceny ofert w postępowaniu
przetargowym i przeprowadzanie postępowań przetargowych,
e) opracowywanie projektów koncesji,
f) uzgadnianie projektu budowlanego autostrady lub jej odcinka w
zakresie zgodności z przepisami techniczno-budowlanymi dotyczącymi autostrad
płatnych,
g) kontrola budowy i eksploatacji autostrady w zakresie zgodności z
udzieloną koncesją i przestrzegania warunków umowy koncesyjnej,
h) wykonywanie innych zadań, w sprawach dotyczących autostrad,
określonych przez ministra właściwego do spraw transportu.
3. Prezes
Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw transportu powołuje
Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad. Generalnego Dyrektora Dróg
Krajowych i Autostrad odwołuje Prezes Rady Ministrów.
4. Minister
właściwy do spraw transportu na wniosek Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i
Autostrad powołuje zastępców Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad.
Zastępców Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad odwołuje minister
właściwy do spraw transportu.
akty wykonawcze
orzeczenia sądów
Art. 18a.(17) 1. Generalny Dyrektor
Dróg Krajowych i Autostrad realizuje swoje zadania przy pomocy Generalnej
Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i
Autostrad wykonuje również zadania zarządu dróg krajowych.
2. W
skład Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad wchodzą oddziały w
województwach.
3. Obszar
działania oddziału pokrywa się z obszarem województwa.
4. Generalny
Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad powołuje i odwołuje dyrektorów oddziałów
Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad.
5. Generalny
Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad może upoważnić pracowników Generalnej
Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad do załatwiania określonych spraw w jego
imieniu w ustalonym zakresie, w szczególności do wydawania decyzji
administracyjnych.
6. Minister
właściwy do spraw transportu, w drodze zarządzenia, nadaje Generalnej Dyrekcji
Dróg Krajowych i Autostrad statut, określający jej wewnętrzną organizację.
7. Minister
właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, tryb
sporządzania informacji oraz gromadzenia i udostępniania danych o sieci dróg
publicznych, uwzględniając w szczególności potrzebę zapewnienia ich
jednolitości i kompletności.
8. Generalna
Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad otrzymuje środki, ustalane corocznie w
ustawie budżetowej, na związane z budową autostrad prace studialne i
dokumentacyjne, nabywanie nieruchomości i gospodarowanie nimi, odszkodowania,
należności z tytułu ochrony gruntów leśnych, prace scaleniowe i wymienne,
przebudowę urządzeń infrastruktury technicznej, przeprowadzanie ratowniczych
badań archeologicznych i badań ekologicznych oraz opracowywanie ich wyników.
Art. 19. 1. Organ administracji rządowej lub
jednostki samorządu terytorialnego, do właściwości którego należą sprawy z
zakresu planowania, budowy, modernizacji, utrzymania i ochrony dróg, jest
zarządcą drogi.
2. (18)
Zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, są dla dróg:
1) krajowych - Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad,
2) wojewódzkich - zarząd województwa,
3) powiatowych - zarząd powiatu,
4) gminnych - wójt (burmistrz, prezydent miasta).
3. (19)
Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad jest zarządcą autostrady
wybudowanej na zasadach określonych w ustawie do czasu przekazania jej
koncesjonariuszowi w drodze porozumienia zawartego przez niego z
koncesjonariuszem. Koncesjonariusz pełni funkcję zarządcy autostrady płatnej na
warunkach określonych w umowie koncesyjnej, z wyjątkiem zadań, o których mowa w
art. 20 pkt 1, 8 i 17, które wykonuje Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i
Autostrad.
3a. (20)
(skreślony).
4. Zarządzanie
drogami publicznymi może być przekazywane między zarządcami w trybie
porozumień.
5. (21)
W granicach miast na prawach powiatu zarządcą wszystkich dróg publicznych, z
wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, jest prezydent miasta.
6. (22)
(uchylony).
orzeczenia sądów
Art. 20. Do zarządcy drogi należy w szczególności:
1) opracowanie projektów planów rozwoju sieci drogowej,
2) opracowanie projektów planów finansowania budowy, utrzymania i
ochrony dróg oraz obiektów mostowych,
3) pełnienie funkcji inwestora,
4) utrzymanie nawierzchni, chodników, obiektów inżynierskich,
urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą,
5) realizacja zadań w zakresie inżynierii ruchu,
6) przygotowanie infrastruktury drogowej dla potrzeb obronnych oraz
wykonywanie innych zadań na rzecz obronności kraju,
7) koordynacja robót w pasie drogowym,
8) (23) wydawanie zezwoleń na zajęcie pasa drogowego i
zjazdy z dróg oraz pobieranie opłat i kar pieniężnych,
9) prowadzenie ewidencji dróg i drogowych obiektów mostowych,
10) przeprowadzanie okresowych kontroli stanu dróg i obiektów
mostowych,
11) wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i
zabezpieczających,
12) przeciwdziałanie niszczeniu dróg przez ich użytkowników,
13) przeciwdziałanie niekorzystnym przeobrażeniom środowiska mogącym
powstać lub powstającym w następstwie budowy lub utrzymania dróg,
14) wprowadzanie ograniczeń bądź zamykanie dróg i drogowych obiektów
mostowych dla ruchu oraz wyznaczanie objazdów, gdy występuje bezpośrednie
zagrożenie bezpieczeństwa osób lub mienia,
15) dokonywanie okresowych pomiarów ruchu drogowego,
16) sadzenie, utrzymanie oraz usuwanie drzew i krzewów oraz
pielęgnacja zieleni w pasie drogowym,
17) prowadzenie gospodarki gruntami i innymi nieruchomościami
pozostającymi w zarządzie organu zarządzającego drogą.
orzeczenia sądów
Art. 21. 1. Zarządca drogi, o którym mowa w art.
19 ust. 2 pkt 2-4 oraz ust. 5 i 6, może wykonywać swoje obowiązki przy pomocy
jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, utworzonej odpowiednio przez
sejmik województwa, radę powiatu, radę miasta stołecznego Warszawy lub radę
gminy. Jeżeli jednostka taka nie została utworzona, zadania zarządu drogi
wykonuje zarządca.
1a. Zarządca
drogi może upoważnić pracowników, odpowiednio: urzędu marszałkowskiego,
starostwa, urzędu miasta, urzędu miasta stołecznego Warszawy lub gminy albo
pracowników jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, do załatwiania
spraw w jego imieniu, w ustalonym zakresie, a w szczególności do wydawania
decyzji administracyjnych.
2. Zarządy
dróg, o których mowa w ust. 1 oraz art. 18 ust. 5, mają prawo do:
1) wstępu na grunty przyległe do pasa drogowego, jeżeli jest to
niezbędne do wykonywania czynności związanych z utrzymaniem i ochroną dróg,
2) urządzenia czasowego przejazdu przez grunty przyległe do pasa
drogowego w razie przerwy komunikacji na drodze,
3) ustawiania na gruntach przyległych do pasa drogowego zasłon
przeciwśnieżnych.
3. Właścicielom
lub użytkownikom gruntów, którzy ponieśli szkody w wyniku czynności
wymienionych w ust. 2, przysługuje odszkodowanie na zasadach określonych w
przepisach o gospodarce nieruchomościami.
orzeczenia sądów
Art. 22. 1. Zarząd drogi sprawuje nieodpłatny
trwały zarząd gruntami w pasie drogowym.
2. Grunty,
o których mowa w ust. 1, zarząd drogi może oddawać innym podmiotom gospodarczym
w dzierżawę, najem albo je użyczać w drodze umowy na cele związane z gospodarką
drogową, potrzebami ruchu drogowego i obsługi uczestników ruchu oraz pod
reklamy. Przepisu art. 43 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543) nie stosuje się.
3. W
przypadku nabywania gruntów przeznaczonych pod pas drogowy, zarząd drogi może
wystąpić z wnioskiem o dokonanie podziału lub scalenia nieruchomości zgodnie z
przepisami o gospodarce nieruchomościami.
Art. 23-24. (skreślone).
Rozdział
3
Skrzyżowania
dróg z innymi drogami komunikacji lądowej i powietrznej oraz liniowymi
urządzeniami technicznymi.
Art. 25. 1. Budowa, modernizacja, utrzymanie i
ochrona skrzyżowań dróg różnych kategorii, wraz z nawierzchnią drogową i
obiektami mostowymi w pasie drogowym oraz urządzeniami bezpieczeństwa i
organizacji ruchu, związanymi z funkcjonowaniem tego skrzyżowania, należy do
zarządu właściwego dla drogi wyższej kategorii.
2. Przepis
ust. 1 stosuje się odpowiednio do skrzyżowań z drogami wewnętrznymi.
Art. 26. Budowa, modernizacja, utrzymanie i ochrona
przepraw promowych położonych w ciągu drogi, łącznie z jednostkami
przeprawowymi, należy do zarządu tej drogi.
Art. 27. (skreślony).
Art. 28. 1. Budowa, modernizacja, utrzymanie i
ochrona skrzyżowań dróg z liniami kolejowymi w poziomie szyn, wraz z zaporami,
urządzeniami sygnalizacyjnymi, znakami kolejowymi, jak również nawierzchnią
drogową w obszarze skrajni kolejowej, należy do zarządu kolei.
2. Do
zarządów kolei należy również:
1) konserwacja znajdującej się nad skrajnią kolejową dolnej części
konstrukcji wiaduktów drogowych, łącznie z urządzeniami zabezpieczającymi,
2) budowa i utrzymanie urządzeń odwadniających wiadukty kolejowe
nad drogami, łącznie z urządzeniami odprowadzającymi wodę poza koronę drogi,
3) budowa skrzyżowań dróg z torami kolejowymi w różnych poziomach w
razie budowy nowej lub zmiany trasy istniejącej linii kolejowej, zwiększenia
ilości torów, elektryfikacji linii, zwiększenia szybkości lub częstotliwości
ruchu pociągów.
orzeczenia sądów
Art. 29. Wykonanie lub przebudowa zjazdu z drogi do
pól uprawnych i zabudowań należy:
1) w wypadku budowy lub modernizacji drogi - do zarządu drogi,
2) w pozostałych wypadkach - do właściciela lub użytkownika gruntów
przyległych do drogi, po uzyskaniu zgody zarządu drogi.
orzeczenia sądów
Art. 30. Utrzymywanie zjazdów należy do właścicieli
lub użytkowników gruntów przyległych do drogi.
Art. 31. Utrzymywanie przejść dla pieszych pod lub
nad jezdnią drogi publicznej należy do zarządu drogi.
Art. 32. W razie gdy budowa lub modernizacja drogi w
miejscu przecięcia się z inną drogą komunikacji lądowej - z wyjątkiem
skrzyżowania z linią kolejową w poziomie szyn (art. 28 ust. 1) - wodnej,
korytarzem powietrznym w strefie lotniska lub urządzeniem typu liniowego (linią
energetyczną, telekomunikacyjną, rurociągiem, taśmociągiem itp.) powoduje
naruszenie tych obiektów lub konieczność zmian dotychczasowego stanu, dokonanie
zmiany lub przywrócenie poprzedniego stanu należy do zarządu drogi, chyba że
zainteresowane strony postanowią inaczej.
Art. 33. 1. Wykonanie skrzyżowań nowo budowanych
lub modernizowanych obiektów, o których mowa w art. 32 oraz linii kolejowych z
drogą, powodujące naruszenie stanu istniejącego drogi lub konieczność dokonania
zmian elementów drogi, należy do zarządu prowadzącego budowę lub modernizację
tych obiektów.
2. Przepisy
ust. 1 oraz art. 32 stosuje się również do znajdujących się w pasie drogowym
urządzeń nie związanych z gospodarką drogową lub potrzebami ruchu.
Rozdział
4
Pas
drogowy.
Art. 34. Odległość granicy pasa drogowego od
zewnętrznej krawędzi wykopu, nasypu, rowu lub od innych urządzeń wymienionych w
art. 4 pkt 1 i 2 powinna wynosić co najmniej 0,75 m, a dla autostrad i dróg
ekspresowych - co najmniej 2 m.
Art. 35. 1. W planach zagospodarowania
przestrzennego należy rezerwować pod przyszłą budowę lub modernizację dróg pas
terenu o szerokości uwzględniającej ochronę użytkowników dróg i terenu
przyległego przed wzajemnym niekorzystnym oddziaływaniem. Rezerwację terenu
realizuje się przez odmowę wydawania zezwoleń budowlanych.
2. Zarezerwowany
pas terenu, o którym mowa w ust. 1, powinien być wykorzystany na cele rolnicze
lub gospodarcze o tymczasowym charakterze, za zezwoleniem właściwego organu, po
zasięgnięciu opinii zarządu drogi.
3. W
zarezerwowanym pasie terenu mogą być wznoszone tylko tymczasowe budynki lub
konstrukcje budowlane; ich usunięcie w wypadku budowy lub modernizacji drogi
następuje na koszt właściciela, bez odszkodowania.
4. Lokalizowanie
zabudowy wzdłuż zarezerwowanych pasów terenu, nowo wybudowanych dróg (w tym
obwodnic miejscowości) oraz istniejących dróg może nastąpić tylko w wypadku
włączenia ruchu drogowego - spowodowanego tą zabudową - do istniejącej lub
projektowanej drogi, wyłącznie w miejscach określonych przez zarząd drogi.
orzeczenia sądów
Art. 36. W razie samowolnego naruszenia pasa
drogowego lub zarezerwowanego pasa terenu, właściwy zarządca drogi orzeka o
przywróceniu ich do stanu poprzedniego.
orzeczenia sądów
Art. 37. 1. W pasie drogowym mogą znajdować się
budynki i urządzenia związane z gospodarką drogową i obsługą ruchu drogowego
oraz obiekty uznane za zabytki kultury materialnej lub pomniki przyrody.
2. W
pasie drogowym należy, zależnie od potrzeby, sadzić i utrzymywać zieleń, w tym
drzewa i krzewy.
3. Minister
właściwy do spraw transportu(24), w drodze rozporządzenia, określa
zasady sadzenia, utrzymywania oraz usuwania drzew i krzewów w pasie drogowym.
akty wykonawcze
Art. 38. 1. Istniejące w pasie drogowym budynki,
obiekty inżynierskie i urządzenia nie związane z gospodarką drogową lub obsługą
ruchu, które nie powodują zagrożenia i utrudnień ruchu drogowego i nie
zakłócają wykonywania zadań zarządu drogi, mogą pozostać w dotychczasowym
stanie.
2. Wykonanie
przebudowy lub kapitalnego remontu obiektów i urządzeń, o których mowa w ust.
1, wymaga zgody zarządcy drogi.
Art. 39. 1. Zabrania się dokonywania w pasie
drogowym czynności, które mogłyby powodować niszczenie lub uszkodzenie drogi i
jej urządzeń albo zmniejszenie jej trwałości oraz zagrażać bezpieczeństwu ruchu
drogowego. W szczególności zabrania się:
1) lokalizacji budynków, umieszczania urządzeń, przedmiotów i
materiałów nie związanych z gospodarką drogową lub potrzebami ruchu drogowego,
2) włóczenia po drogach oraz porzucania na nich przedmiotów lub
używania pojazdów niszczących nawierzchnię drogi,
3) poruszania się po drogach pojazdów, których nacisk na pojedynczą
oś przekracza 80 kN (8 t), a na oś składową osi wielokrotnej, jeżeli przekracza
wartość od 57,5 kN (5,75 t) do 72,5 kN (7,25 t) w zależności od rozstawu osi
składowych, oraz pojazdów nie odpowiadających parametrom technicznym ustalonym
w przepisach określających ich warunki techniczne,
4) samowolnego ustawiania, zmieniania i uszkadzania znaków
drogowych i urządzeń ostrzegawczo-zabezpieczających,
5) umieszczania poza obszarami zabudowanymi tablic z hasłami
reklamowymi lub propagandowymi,
6) umieszczania urządzeń zastępujących obowiązujące znaki drogowe,
7) niszczenia rowów, skarp, nasypów i wykopów oraz samowolnego
rozkopywania drogi,
8) zaorywania lub zwężania w inny sposób pasa drogowego,
9) odprowadzania wody i ścieków z urządzeń melioracyjnych,
gospodarskich lub zakładowych do rowów przydrożnych lub na jezdnię drogi,
10) wypasania zwierząt gospodarskich,
11) rozniecania ognisk w pobliżu obiektów mostowych oraz
przejeżdżania przez nie z otwartym ogniem,
12) usuwania, niszczenia i uszkadzania zadrzewień przydrożnych.
2. Przepisów
ust. 1 pkt 2 i 3 nie stosuje się do pojazdów specjalnych sił zbrojnych, dla
których warunki poruszania się po drogach określają przepisy szczególne.
3. W
szczególnie uzasadnionych wypadkach lokalizowanie w pasie drogowym urządzeń lub
obiektów nie związanych z gospodarką drogową lub potrzebami ruchu, jak również
umieszczanie takich urządzeń na obiektach mostowych może nastąpić wyłącznie za
zezwoleniem właściwego zarządcy drogi.
4. Utrzymanie
obiektów i urządzeń, o których mowa w ust. 3, należy do ich posiadaczy.
orzeczenia sądów
Art. 40. 1. Prowadzenie robót w pasie drogowym
wymaga zezwolenia właściwego zarządcy drogi, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 2.
2. Organ,
o którym mowa w ust. 1, może zmienić warunki określone w zezwoleniu lub cofnąć
zezwolenie ze szczególnie ważnych powodów, nie dających się przewidzieć w
chwili wydania zezwolenia.
3. Za
szkody poniesione w związku ze zmianą warunków określonych w zezwoleniu lub
jego cofnięciem przysługuje odszkodowanie.
4. Za
zajęcie pasa drogowego i za umieszczenie w nim urządzeń nie związanych z
funkcjonowaniem dróg pobiera się opłaty, a za niedotrzymanie warunków
określonych w zezwoleniu lub zajęcie pasa bez zezwolenia pobiera się kary
pieniężne, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 2.
5. Przepisu
ust. 1 nie stosuje się w razie konieczności usunięcia awarii urządzeń nie
związanych z obsługą ruchu, a znajdujących się w pasie drogowym, z tym że po
zlokalizowaniu awarii prowadzący roboty niezwłocznie zawiadamia o tym zarząd
drogi, właściwy urząd spraw wewnętrznych(25).
6. Zajmujący
pas drogowy jest obowiązany zapewnić bezpieczne warunki ruchu i przywrócić pas
do poprzedniego stanu użyteczności w określonym terminie.
7. Rada
Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa zasady i warunki udzielania
zezwoleń na zajmowanie pasa drogowego i umieszczanie w nim urządzeń nie
związanych z funkcjonowaniem drogi oraz opłaty z tego tytułu, jak również kary
pieniężne za zajęcie pasa drogowego i umieszczanie w nim urządzeń bez
zezwolenia oraz tryb dochodzenia roszczeń z tytułu szkód poniesionych w związku
ze zmianą warunków określonych w zezwoleniu lub jego cofnięciem (ust. 3) i
organy właściwe w tych sprawach.
akty wykonawcze
orzeczenia sądów
Art. 40a.(26) 1. Opłaty pochodzące
ze źródeł, o których mowa w art. 13 ust. 2 pkt 2-5, i kary pieniężne określone
w art. 13 ust. 2a, a także opłaty i kary pieniężne określone w art. 40 ust. 4
stanowią dochody środków specjalnych zarządów dróg przeznaczonych na utrzymanie
dróg.
2. (27)
Opłaty za zezwolenia na przejazdy pojazdów wymienionych w art. 13 ust. 2 pkt 3,
których trasa przekracza granicę państwa, i kary, o których mowa w art. 13 ust.
2a, dotyczące tych pojazdów, stanowią dochody środka specjalnego Generalnej
Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad przeznaczonego na budowę i utrzymanie dróg
krajowych oraz na zakup urządzeń do ważenia pojazdów.
Art. 40b. 1. (28) Osoby upoważnione
przez naczelnika urzędu celnego są uprawnione do kontroli pojazdów wykonujących
międzynarodowy transport drogowy w zakresie masy, nacisków osi lub wymiarów
określonych przepisami Prawa o ruchu drogowym.
2. (29)
W razie przekroczenia dopuszczalnej masy, nacisków osi lub wymiarów pojazdów,
urzędy celne pobierają opłaty ustalone zgodnie z art. 13 ust. 4 i kary
pieniężne ustalone zgodnie z art. 13 ust. 2b.
3. (30)
Urzędy celne otrzymują prowizję od pobranych opłat i kar pieniężnych.
4. (31)
Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość prowizji,
o której mowa w ust. 3, oraz sposób jej pobierania i rozliczania z Generalną
Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad. Wysokość prowizji jest uzależniana od
wysokości pobranych opłat.
akty wykonawcze
Art. 40c.(32) 1. W razie
stwierdzenia, że pojazd przekracza dopuszczalną masę, naciski osi, wymiary lub
przejazd pojazdu odbywa się bez zezwolenia wymaganego przepisami Prawa o ruchu
drogowym, inspektor Inspekcji Transportu Drogowego ma również prawo nakładania
i pobierania kary pieniężnej ustalonej zgodnie z art. 13 ust. 2b.
2. Od
decyzji o nałożeniu kary, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do
Głównego Inspektora Transportu Drogowego w terminie 14 dni od dnia jej
doręczenia.
Art. 41. 1. Minister właściwy do spraw
transportu, w drodze rozporządzenia, ustala sieć dróg krajowych oraz na wniosek
właściwego zarządcy dróg wojewódzkich - sieć dróg wojewódzkich, po których mogą
poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku na pojedynczą oś do 100 kN (10 t),
a na oś składową osi wielokrotnej od 57,5 kN (5,75 t) do 80 kN (8 t) w
zależności od rozstawu osi składowych.
2. Koszty
związane z określeniem tras przejazdu oraz z przystosowaniem odcinków dróg do
przewozu ładunków o masie lub gabarytach przekraczających dopuszczalne normy
albo przejazdu pojazdów nienormatywnych ponosi dokonujący tych przewozów lub
przejazdów.
3. Minister
właściwy do spraw transportu, w drodze rozporządzenia, określa zasady ustalania
kosztów, o których mowa w ust. 2, organy właściwe i tryb postępowania w tych
sprawach.
akty wykonawcze
orzeczenia sądów
Art. 42. 1. Napowietrzne linie telekomunikacyjne
i elektroenergetyczne, przebiegające wzdłuż pasów drogowych, poza obszarem
zabudowanym, powinny być usytuowane poza granicami pasa drogowego, w odległości
co najmniej 5,0 m od granicy pasa, chyba że organ określony w art. 39 ust. 3
wyrazi zgodę na odstępstwo od tej zasady.
2. Napowietrzne
linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne mogą być umieszczane, na
warunkach ustalonych przez organ określony w art. 39 ust. 3:
1) na terenach zalewowych - na skarpach nasypów drogowych, z
wyjątkiem nasypów spełniających jednocześnie funkcje wałów przeciwpowodziowych,
a w braku takiej możliwości - na krawędzi korony drogi,
2) na terenach górskich i zalesionych - w pasie drogowym poza
koroną drogi.
Art. 43. 1. Obiekty budowlane przy drogach
powinny być usytuowane w odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni co najmniej:
Lp.
Rodzaj drogi
Na terenie zabudowy miast i wsi
Poza terenem zabudowy
1
Autostrada
30 m
50 m
2
Droga ekspresowa
20 m
40 m
3
Droga ogólnodostępna:
a) krajowa,
10 m
25 m
b) wojewódzka, powiatowa
8 m
20 m
c) gminna
6 m
15 m
2. W
szczególnie uzasadnionych przypadkach właściwy zarząd drogi może wyrazić zgodę
na usytuowanie obiektu budowlanego przy drodze, o której mowa w ust. 1 lp. 3
tabeli, w odległości mniejszej niż określona.
3. Przepisów
ust. 1 lp. 2 i 3 tabeli nie stosuje się do podziemnych obiektów
telekomunikacyjnych, lokalizowanych poza jezdnią drogi na terenie zabudowy
miast i wsi oraz poza koroną drogi na terenach zalewowych i górskich na
warunkach ustalonych przez zarząd drogi.
orzeczenia sądów
Rozdział
5
Świadczenia
na rzecz utrzymania dróg.
Art. 44. W wypadku gdy środki techniczne, którymi
dysponuje zarząd drogi, są niewystarczające, wojewoda na wniosek zarządu drogi
może wprowadzić obowiązek odpłatnych świadczeń rzeczowych w celu zapobieżenia
zagrożeniu lub przerwaniu komunikacji na skutek wystąpienia niekorzystnych warunków
atmosferycznych, powstania zatoru drogowego w wyniku katastrofy lub wypadku
drogowego, jak również pozostawienia na drodze pojazdu utrudniającego ruch lub
zagrażającego bezpieczeństwu ruchu drogowego.
Art. 45. 1. Świadczenia, o których mowa w art.
44, polegają na obowiązku dostarczenia pojazdów samochodowych lub sprzętu
budowlanego wraz z obsługą, niezbędnych do wykonania robót objętych
świadczeniem.
2. Do
wykonania świadczeń rzeczowych są obowiązane jednostki gospodarki
uspołecznionej, posiadające pojazdy lub sprzęt budowlany, na terenie objętym
zarządzeniem wojewody.
Art. 46. Za uszkodzenie, zniszczenie lub utratę
dostarczonego pojazdu lub sprzętu, które nastąpiło bez winy posiadacza lub
obsługującego pojazd lub sprzęt w związku z wykonywaniem świadczeń, przysługuje
odszkodowanie.
Art. 47. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia,
określa zasady i sposób wykonywania świadczeń na rzecz utrzymania dróg,
odpłatność, tryb dochodzenia roszczeń z tego tytułu oraz zwolnienie od
obowiązku świadczeń, a także organy właściwe w tych sprawach.
akty wykonawcze
Rozdział
6
Zmiany
w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe.
Art. 48. W kodeksie wykroczeń art. 98 otrzymuje
brzmienie: (zmiany pominięte).
Art. 49. W ustawie z dnia 19 grudnia 1975 r. o niektórych
podatkach i opłatach terenowych (Dz. U. Nr 45, poz. 229, z 1982 r. Nr 7, poz.
55, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i z 1985 r. Nr 12, poz. 50) wprowadza się
następujące zmiany: (zmiany pominięte).
Art. 50. Użyte w art. 27 pkt 3 ustawy z dnia 20 lipca
1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 41,
poz. 185 i Nr 62, poz. 286 oraz z 1984 r. Nr 21, poz. 100 i Nr 31, poz. 173)
określenie "drogi państwowe" oznacza w rozumieniu niniejszej ustawy
drogi krajowe, określone w art. 14 ust. 1 pkt 1 lit. c).
Art. 51. 1. Z dniem wejścia ustawy w życie:
1) grunty państwowe położone poza granicami miast, oddane osobom
fizycznym w zamian za grunty zajęte pod budowę dróg publicznych, stają się z
mocy prawa własnością tych osób; grunty takie położone w granicach miast
przechodzą na własność lub w użytkowanie wieczyste osób fizycznych, stosownie
do przepisów szczególnych,
2) grunty oddane i zajęte pod drogi publiczne, wybudowane z
udziałem czynu społecznego i istniejące w tym dniu, stają się z mocy prawa
własnością Państwa.
2. Przepisu
ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do gruntów zajętych pod istniejące drogi
publiczne, w odniesieniu do których zostało wszczęte postępowanie
wywłaszczeniowe przed dniem wejścia ustawy w życie.
orzeczenia sądów
Art. 52. Traci moc ustawa z dnia 29 marca 1962 r. o
drogach publicznych (Dz. U. Nr 20, poz. 90 i z 1971 r. Nr 12, poz. 115).
Art. 53. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1
października 1985 r.
ZAŁĄCZNIK(33)
KARY
PIENIĘŻNE, O KTÓRYCH MOWA W ART. 13 UST. 2A:
Wyszczególnienie
Wysokość kary w zł
Za przekroczenie dopuszczalnej długości pojazdu, za każdy
rozpoczęty 1 m ponad dopuszczalną długość
120
Za przekroczenie wysokości pojazdu lub pojazdu z
ładunkiem:
a) od 4,00 m do 4,50 m włącznie
120
b) dodatkowo za każde rozpoczęte 10 cm ponad 4,50 m
160
Za przekroczenie szerokości pojazdu lub pojazdu z
ładunkiem:
a) od wartości dopuszczalnej do 3,20 m szerokości pojazdu
włącznie
160
b) ponad 3,20 do 4,50 m szerokości pojazdu włącznie
360
c) dodatkowo za każdy rozpoczęty 0,50 m ponad 4,50 m
320
Za przekroczenie dopuszczalnych nacisków na drogach, gdzie
dopuszczalny jest ruch pojazdów o naciskach osi do 80 kN:
1) dla osi pojedynczej:
a) ponad 80 kN do 84 kN
480
b) ponad 84 kN do 92 kN
1.320
c) ponad 92 kN do 100 kN
3.120
d) ponad 100 kN do 112 kN
6.600
e) za każde rozpoczęte przekroczenie 8 kN ponad 112 kN,
dodatkowo
4.800
2) dla osi składowej osi wielokrotnej przy rozstawie osi
do1,20 m:
a) ponad 57,5 kN do 60,5 kN
120
b) ponad 60,5 kN do 66 kN
600
c) ponad 66 kN do 72 kN
1.560
d) ponad 72 kN do 80,5 kN
2.880
e) za każde rozpoczęte przekroczenie 6 kN ponad 80,5 kN,
dodatkowo
1.440
3) dla osi składowej osi wielokrotnej przy rozstawie osi
powyżej 1,20 m do 1,30 m:
a) ponad 65 kN do 68 kN
240
b) ponad 68 kN do 74,5 kN
1.200
c) ponad 74,5 kN do 81 Kn
2.520
d) ponad 81 kN do 91 kN
4.440
e) za każde przekroczenie 6,50 kN ponad 91 kN, dodatkowo
4.680
4) dla osi składowej osi wielokrotnej przy rozstawie osi
powyżej 1,30 m do 2,00 m:
a) ponad 72,5 kN do 76 kN
360
b) ponad 76 kN do 83,5 kN
1.680
c) ponad 83,5 kN do 90,5 kN
3.480
d) ponad 90,5 kN do 101,5 kN
5.640
e) za każde rozpoczęte przekroczenie 7 kN ponad 101,5 kN,
dodatkowo
5.880
Za przekroczenie dopuszczalnych nacisków osi na drogach,
gdzie dopuszczony jest ruch pojazdów o naciskach osi do 100 kN:
1) dla osi pojedynczej:
a) ponad 100 kN do 105 kN
720
b) ponad 105 kN do 115 kN
1.560
c) ponad 115 kN do 125 kN
2.880
d) ponad 125 kN do 140 kN
5.040
e) za każde rozpoczęte przekroczenie 10 kN ponad 140 kN,
dodatkowo
2.400
2) dla osi składowej osi wielokrotnej przy rozstawie osi
do 1,10 m:
a) ponad 57,5 kN do 60,5 kN
240
b) ponad 60,5 kN do 66 kN
720
c) ponad 66 kN do 72 kN
1.200
d) ponad 72 kN do 80,5 kN
2.760
e) za każde rozpoczęte przekroczenie 6 kN ponad 80,5 kN,
dodatkowo
3.600
3) dla osi składowej osi wielokrotnej przy rozstawie osi
powyżej 1,10 m do 1,20 m:
a) ponad 65 kN do 68 kN
120
b) ponad 68 kN do 74,5 kN
600
c) ponad 74,5 kN do 81 kN
1.560
d) ponad 81 kN do 91 kN
3.240
e) za każde rozpoczęte przekroczenie 6,5 kN ponad 91 kN,
dodatkowo
3.840
4) dla osi składowej osi wielokrotnej przy rozstawie osi
powyżej 1,20 m do 1,30 m:
a) ponad 72,5 kN do 76 kN
120
b) ponad 76 kN do 83,5 kN
1.080
c) ponad 83,5 kN do 90,5 kN
2.640
d) ponad 90,5 kN do 101,5 kN
4.920
e) za każde rozpoczęte przekroczenie 7 kN ponad 101,5 kN,
dodatkowo
5.040
5) dla osi składowej osi wielokrotnej przy rozstawie osi
powyżej 1,30 m:
a) ponad 80 kN do 84 kN
720
b) ponad 84 kN do 92 kN
2.040
c) ponad 92 kN do 100 kN
4.200
d) ponad 100 kN do 112 kN
7.560
e) za każde przekroczenie 8 kN ponad 112 kN, dodatkowo
6.720
Za przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu:
1) pojedynczego:
a) do 5 t włącznie
600
b) ponad 5 t do 10 t włącznie
1.440
c) ponad 10 t do 20 t włącznie
2.880
d) za każde rozpoczęte 5 t ponad 20 t, dodatkowo
2.160
2) członowego lub zespołu pojazdów składającego się z
pojazdu silnikowego i przyczepy:
a) do 10 t włącznie
600
b) ponad 10 t do 24 t włącznie
1.440
c) ponad 24 t do 40 t włączenie
2.880
d) za każde rozpoczęte 10 t ponad 40 t, dodatkowo
4.320
Za nieuiszczenie opłaty za parkowanie pojazdów
samochodowych na drogach